Het is jouw versleten groene regenjas
die werkeloos aan de kapstok hangt
iemands stem die ook klinkt als een contrabas
de drentelende kat die naar jouw schoot verlangt
de antieke lamp die het niet meer doet
je had beloofd hem te repareren
de moestuin die je met blote handen hebt omgewroet
de post die men aan jou blijft adresseren
het lege schaakbord waarop je mij soms liet winnen
het krakende bed waarin ik jou mocht beminnen
het botte mes waarmee ik mij nu soms scheer
Je geur leeft nog altijd in het linnen
al rust jouw lijf hier al lang niet meer
jij komt bij me binnen
Dit gedicht werd genomineerd voor de Willem Wilmink dichtwedstrijd 2021
