Tetris

Je verschuift je organen
maakt plaats in de kern
van je wezen
keert binnenstebuiten
en wacht

                   tot alles weer

op zijn plek                                                                                             

                valt


alsof je
Tetris speelt met jezelf
maar de blokjes passen niet
en alles is vervormd tot
onherkenbare stukken

je maakt ruimte en
 smeert
jezelf uit als het
laatste restje jam
onderuit de pot
ijzer tegen glas
op uitgedroogde
boterhammen
mijlenver verwijderd
van wie je was
of dacht te zijn

dat het lichter zou voelen
zonder het eindeloos dragen
en aftellen
na de vermenigvuldiging
het delen van je oogkleur
en overgevoeligheden
de moeder wordt niet altijd
geboren met het kind