Je past me
als een oude trui
behaaglijk en gevormd
naar de contouren van
mijn eigenaardigheden
Ik trek je aan
en dan weer uit
draag je
binnenstebuiten en
achterstevoren
ik woon in jou
neem je woorden
over en in me
op tot ik niet meer
weet welke
van mij zijn
Je ontrafelt me
trekt aan het steekje
dat al een tijdje
los zat
tot er niets
meer rest dan
kluwen
Heel mooi gedicht Marloes. 😘
LikeLike