Kluwen

Je past me

als een oude trui

behaaglijk en gevormd

naar de contouren van

mijn eigenaardigheden

Ik trek je aan

en dan weer uit

draag je

binnenstebuiten en

achterstevoren

ik woon in jou

neem je woorden

over en in me

op tot ik niet meer

weet welke

van mij zijn

Je ontrafelt me

trekt aan het steekje

dat al een tijdje

los zat

tot er niets

meer rest dan

kluwen